Aikido nedir?
Aikido, birkaç jiu-jitsu okulu temelinde yaratılan bir tür Japon dövüş sanatıdır. Kelimenin tam anlamıyla yaşam enerjisinin (“ki”) ve uyumunun (“ah”) yolu olarak gösterilmektedir.
Aikido, belirgin savunma karakteri ile, diğer dövüş sanatlarından farklıdır. Bu spor dalında, kendini savunma sistemine, kritik durumlarda iç dengeyi sağlamada ve sakinliği korumanıza yardımcı olunmaktadır. Aynı zamanda düşmanın saldırı gücünü kendisine karşı kullanmanıza izin veren psikosomatik rahatlamaya vurgu yapılmaktadır.
Aikido hareketleri hafif, zarif, pürüzsüz ve yumuşak görünür biçimdedir. Ancak gerçekte bir aikido ustası, doğru anda güç ve hız gösterilmesine izin veren içsel güçle doludur. Güçlü bir rotasyonla, aikidocu rakibini kendi hareketine dahil etmektedir. Ayrıca bu durum rakibin dengesini bozmakta ve gerekirse ellerin eklemleri üzerindeki ağrılı etkilerle pozisyonu ağırlaştırmaktadır. Böyle bir teknik, yalnızca iyi bir fiziksel uygunluk ve ustaca teknik ustalığını gerektirmektedir. Aynı zamanda her şeyden önce, kişinin kendini mükemmel bir şekilde ustalaştırmasına izin veren harika bir psikolojik eğitim gerektirmektedir.
Tarihi
Japonya’da var olan bu tip çeşitli mücadele okulları, yüzyıllar boyunca birbirini tamamlamıştır. Aynı zamanda bu spor Japonya’ya özgü olan, her zaman belirli bir felsefi kavramla ilişkilendirilmiştir. Modern aikido, aslında jiu-jitsu okullarından biri olan savaş sanatı “daito aikijutsu”ya dayanmaktadır. Aikijutsu uzun süre boyunca, yabancılardan dikkatle korunan ayrıcalıklı samuray ailelerinin kapalı bir klan sistemi olarak bilinmektedir.
Judo ve karate gibi, aikido da Meiji döneminde (1868–1912), yaşayan bir dövüş sanatları öğretme fırsatı ve eski samurayları klan sırlarını ortaya çıkarmaya ittiği zaman bilinir hale gelmiştir.
Aikido’nun modern formunun yaratıcısı, bu gizli dövüş sanatını kitle sporuna dönüştüren usta Morihei Ueshiba’dır (1883-1969). Ueshiba sistemi, esas olarak ağrılı tutuşlar ve el “kilitleri” tarafından kullanan birkaç bin tekniğin bir kompleksidir.
Aikijutsu tekniklerinin yanı sıra Ueshiba tarafından geliştirilen sistem, Daitoru ve Kitoryu dövüş sanatları okullarının geleneklerindeki ju-jitsu sanatına da dayanıyordu. Ayrıca Ueshiba, bu okulların başarılarını başarıyla sentezlemiştir. Japon dövüş sanatlarının asırlık deneyimini yaratıcı bir şekilde genelleştirmiştir. Bunun dışında kendisi birçok iyi bilinen tekniği geliştirmiştir. Hatta onları tutarlı bir sistem haline getirmiştir. Aikido felsefesi içerisinde bulunan psikolojisini ve dini öğretileri (Şintoizm, Budizm) ortaya çıkmıştır.
Ueshiba geliştirmesi ile birlikte aikido savunma sanatının barışçıl doğasını vurgulanmıştır. Ayrıca gerçek dövüş sanatının yalnızca yok edebilecek kaba kuvvete dayanmaması gerektiği savunulmaktadır. Yalnızca ustalar kendisini yücelten dövüş sanatlarının doğru olduğunu da savunmuşlardır. Bir kişinin ahlaki ve psikofiziksel gelişiminin belirli bir “yolu” olarak bu sisteme yaklaşım, Ueshiba tarafından kurulan ve dövüş sanatlarının geleneksel tanımının “jutsu” ile değiştirilmiştir.
9 Şubat 1948’de Japon Eğitim Bakanlığı, Ueshiba’ya uluslararası bir organizasyon “Aikikai” kurma izni vermiştir. Aynı zamanda, Tokyo’daki ana dojo Dünya Aikido Merkezi olarak yeniden adlandırılmıştır.
Eylül 1956’da, Aikikai organizasyonu olarak, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra beş gün süren ve yüksek rütbeli yabancı konuklar üzerinde kalıcı bir izlenim bırakan ilk dövüş sanatları gösterisini gerçekleşmiştir. Bu nedenle 1956 yılı, aikidonun uluslararası tanınırlık yılı olarak adlandırılmaktadır. O dönemde Aikido öğrenmek isteyenler dünyanın her yerinden Tokyo’ya gelmişlerdir.
Aikido da hazırlık
Aikido elbisesi pamuklu ceket, pantolon ve kemerden oluşmaktadır. Judo ve karatede olduğu gibi kemerin rengi aikidocunun beceri seviyesini belirlemektedir. İlk sahne üzerindeki tüm ustalar ayrıca geleneksel Japon etek-pantolonunu (hakama) siyah giymelidir.
Diğer güreş türlerinden farklı olarak, Aikido uygulayıcılarının yetiştirildiği dojodaki atmosfer, “katı” olmaktan çok “yumuşak”tır. Saldırganlık ve nefret unsurlarından arınmış, gönül rahatlığı ve karşılıklı iyilik ile doludur. Ancak önemli olan dikkat, odaklanma ve bilinçli disiplindir. Tekniklerin etkinliği, birçok küçük öğenin kesin etkileşimine bağlıdır.
Aikido tekniği temel olarak ağrılı tekniklerle güçlendirilmiş atışlara dayanmaktadır. Bu nedenle aikidocu eğitiminde çeşitli pozisyonlardan düşme yeteneğine çok dikkat edilmektedir. Aikido tekniklerinin uygulanması temel olarak çiftler halinde gerçekleştirilmektedir. Zihinsel rahatlama için otojenik eğitim ve egzersizlere çok yer ayrılmıştır.
Aikikai geleneğine uygun aikido organizasyonlarında yarışmalar yapılmamaktadır. Klasik takipçiler bunu, hiçbir saldırı tekniğinin olmaması gerçeğiyle motive olmaktadırlar. Tüm teknikler, savunma kavramına dayalı olarak öğrenilmektedir.
